Ik had mijn eerste échte vrije dag. Als ik thuis ben met de kinderen ben ik ook wel vrij natuurlijk, maar dat is maar relatief, want hoe vrij voel je je als je rondgecommandeerd wordt door twee kaboutertjes. Vanochtend besefte ik nog eens weer hoe machteloos de moederpositie eigenlijk is. Ik was met Mathis bij de groenteboer. Hij heeft tegenwoordig… Read more →
We wonen nu ruim vier jaar in ons appartementje en eindelijk begint de tuin ergens op te lijken. Elke keer als ik door het raam kijk – want van buiten zitten in de zomerzon komt helaas weinig terecht deze zomer, maar dat hoef ik jullie niet te vertellen – word ik heel, heel enthousiast van binnen. De grote zwarte zandvlakte… Read more →
Het cadeautje: een zand-en waterbak De traktatie: cakejes met topping Mathis: happiest little person on earth Read more →
Het was avond, een uurtje of negen, toen de deurbel ging. Onze buurvrouw stond buiten: ‘Ik dacht, ik kom nog even langs, want hebben jullie nog aan de katten gedacht?’ ‘Kom binnen’ zei Ak. We hadden niet meer aan de katten gedacht. Onze buurvrouw zou een paar daagjes opgenomen worden in het ziekenhuis, en haar buren van de andere kant,… Read more →
Ik ben zelf nogal impressed met het resultaat van mijn cupcakebakactie van vandaag. Hoewel ik gek ben op koken en bakken, zijn finesse en details niet echt aan mij besteed. Bij een ander vind ik het geweldig: passend serviesgoed voor elke gelegenheid, mooie glanzende wijnglazen op tafel, servetten met een fris printje, gezellige kaarsen, karaffen vol sprankelend water, strak gevouwen… Read more →
Ik heb geen groene vingers, helemaal niet, ik heb zelfs een soort van anti-groene vingers als er zoiets bestaat: onder mijn zorg gaan de meeste plantjes dood. Ik speel geen rol in het in leven houden van de planten in ons huishouden, want we hebben al lang geleden besloten dat het veiliger zou zijn als deze verantwoordelijkheid helemaal bij Ak… Read more →
We moeten naar een garage om onze kleppen te stellen. Ik heb er eentje gevonden die het voor een zacht prijsje doet, maar daarvoor moet ik wel op maandagochtend naar de Waalhaven rijden, een industriegebied langs de havens. En met de bus weer terug vanuit dat onherbergzame oord, samen met mijn twee bloedjes van kindertjes. De dag begint bovendien goed… Read more →
Het huis verkeert in totale chaos. De monteur kijkt zijn ogen uit als hij met twee koffertjes onze badkamer inloopt. De wasmand puilt uit van de vuile was, het handdoekenrek buigt een beetje door onder de hoeveelheid handdoeken en in een gang staat een vuilniszak die nog naar de container moet worden gebracht. Tot mijn verdediging kan ik wel aanvoeren… Read more →
Ik moet even melden dat ons leven langzaam uit elkaar valt. Dat wil zeggen; de georganiseerde delen van ons leven, de rest ligt al chaotisch om ons heen. Zo begaf afgelopen maandag onze wasmachine het. Er kan pas volgende week een monteur naar komen kijken, dus we moeten het een poosje zonder doen. Onze auto loopt ook weer op zijn… Read more →
Op maandagochtend wil ik gewoontegetrouw naar mijn fietssleutel grijpen voor ons gangetje naar de supermarkt – nu Mathis groot genoeg is voor het voorzitje en kan lopen, en nu het niet meer zo koud is, doen we onze boodschappen met de fiets. Maar ik grijp mis: aan het rek in de keuken hangt geen fietssleutel. Op het moment dat ik… Read more →
Ze zijn dus weer terug, en hoe. Het begon meteen zondagmiddag bij mijn ouders aan tafel. Mathis keek ons ongeïnteresseerd aan en wierp stukken brood over de rand van zijn kinderstoel. Onafgebroken starend in de ogen van Ak. ‘Hoe..wat…’ sputterde die. ‘Heeft ‘ie hele week geen en-ke-le keer gedaan’ zei mijn vader met volle mond en een tevreden grijns. Het… Read more →
Zusje A. en ik liepen door het winkelcentrum in de wijk van mijn ouders. Het was er tegelijk hetzelfde en helemaal anders dan vroeger. Het luchtje dat er hing was hetzelfde, en het snoepwinkeltje van vroeger was er ook nog. Tot onze verbazing was het zaakje zelfs uitgebreid. Je vraagt je altijd af hoeveel winst er valt te behalen aan… Read more →
