Filmpjes maken is altijd een beetje frustrerend. De leukste momenten zijn al voorbij voordat je de camera uit een la hebt opgediept. Vervolgens doe je wanhopig je best om het moment terug te halen. ‘Zeg nog eens ‘tubbelubbie’ Lauren’ – en prompt zwijgt zij in alle talen. Mathis kan allang breeduit lachen maar met een camera voor zijn snufferd kan er alleen een scheef grijnsje af. Ik heb uren film van passief hangende kinderen met uitdrukkingsloze gezichten, en op de achtergrond mijn eigen stem die hen dringend aanspoort. ‘Ga maar dansen Lauren’, ‘Zing maar een liedje, klap maar in je handjes’, ‘Toe maar Mathis, ga maar lachen, toe maar, jij kunt toch lachen? Ga maar lachen!’. Eindeloos.
Gelukkig doet een beetje monteren wonderen:
Ik vind het al geweldig dat je haar op beeld hebt!!!! A wil alleen maar meekijken en komt dus naast mij staan :( de tip gewoon veel filmen, werkt na ruim een jaar nog steeds niet…
’t blijft wel een schatje vooral de laatste lach!!!
Wat een heerlijke kids. Lauren heeft ze al flink op een rijtje, na “zeg Roodkapje waar ga je henen” beseft ze al snel dat de pop in kwestie een kaal koppie heeft en wordt er in no-time een rood hoofddeksel bij gehaald!
Rian jij bent echt een zeven, jij ziet overal iets positiefs in :-D. Maar ik ga er niet over twisten dat Lauren een helder licht is natuurlijk, want dat was mij ook al opgevallen, en écht niet omdat ik haar moeder ben hoor ;-)
Haha. Ik heb ooit eens een artikel gelezen over de betekenis van kinderliedjes ;-) Hahaha
@Priscilla: Hmm, dat klinkt dubieus. De echte betekenis is zeker niet geschikt voor alle leeftijden?
Heel dubieus! Ik heb er vreselijk om moeten lachen, in mijn onschuld had ik er nooit een dubbele betekenis achter gezocht… Maar ik zou nog even wachten met het aan Lauren en Mathis uitleggen ;-)